Kiedy planowałam ciążę lub ogólnie, myślałam o tym, że kiedyś będę w ciąży, wyobrażałam sobie siebie jako superaktywną dziewczynę chodzącą regularnie na te wszystkie zajęcia dla ciężarnych, nieodmawiającą sobie niczego, a nawet nadrabiającą jakieś „zaległości” w stylu nigdy niezrealizowanych pasji. Ha, ha. I jeszcze raz: ha, ha!
Owszem, w drugim trymestrze nawet pochodziłam przez dwa miesiące na zajęcia fitness, które były super i czułam się po nich świetnie, ale taka to zaleta magicznego drugiego trymestru ciąży, że ogólnie możemy czuć się lepiej, niż podczas pozostałych dwóch. Tym z nas, które wymiotują i chodzą zamulone, na ogół przechodzi, a brzuch nie jest jeszcze tak duży, jak na ostatniej prostej.
„Ciąża to nie choroba”. Nie wiem, kiedy po raz pierwszy usłyszałam to utarte powiedzenie, ale nie kojarzę go dobrze. Raczej wypowiadane przez zęby, nerwowo, w odpowiedzi na normalne, wydawałoby się, sytuacje, lekceważąco i dobitnie.
Tymczasem może i ciąża nie jest rzeczywiście chorobą, ale już większość jej objawów jest na tyle upierdliwych, że niektóre z nas wolałyby znośne, przewidywalne przeziębienie.
Nie mówiąc już o poważniejszych ciążowych dolegliwościach, nie wspominając o tych, które zagrażają życiu matki i dziecka.
Ale wracając do tych pozornie niegroźnych mdłości, zmęczenia, senności, ogólnego złego samopoczucia − niby nic takiego, prawda? Oj, daj spokój, przecież tylko trochę chce ci się spać, a zapach obiadu przyniesionego przez koleżankę z pracy wcale nie jest aż tak okropny, prawda? Czy to naprawdę wymaga całodziennego leżenia w łóżku i okładania się zimnymi ręcznikami? Ledwo co dowiedziała się, że jest w ciąży i już leci na zwolnienie! Brzucha jeszcze jej nie widać, a pyta nieśmiało, czy może wejść pierwsza na pobranie krwi, bo jest w ciąży, a tu jest taka tabliczka, która informuje, że kobiety w ciąży wchodzą poza kolejką. Cieniaska. „Ciąża to nie choroba”, słyszy pod nosem, ale ją przepuszczają, niech jej będzie.
Kobiety, które pracują fizycznie rzadziej spotykają się z niezrozumieniem, kiedy idą na zwolnienie zaraz po tym, jak dowiadują się, że są w ciąży. Co innego ta sławna, lekka praca biurowa! Kawka, herbatka, możliwość chodzenia do toalety o każdej porze. Ale też klima, hałas, ostre światło, nagle niewygodne krzesło.
Każdej z nas przeszkadza coś innego. A w ciąży może nam przeszkadzać sto razy bardziej, niż wcześniej.
Prawda jest taka, że większość z nas czuje się fatalnie i ma te sławne ciążowe przeboje, gdy jeszcze nikt się nawet nie domyśla, że za kilka miesięcy pojawi się nowy człowiek. Gdy wyglądamy ewentualnie jakbyśmy zjadły większy obiad. Ja przez pierwsze trzy czy cztery tygodnie ciąży spałam. Serio, nie spałam tylko wtedy, gdy jadłam. Przespałam kilka tygodni. Wzięłam urlop w pracy, żeby spać. Spanie stało się sensem mojego życia. Nie było siły, która zmusiłaby mnie do niespania. Poza tym czułam się jak gówno. Zero energii, zero siły, zero chęci. Tak, korzystałam z przywileju siedzenia w komunikacji miejskiej, bo bym się złożyła na pierwszym lekkim zakręcie. W kolejce do pobrania krwi też ochoczo zgłaszałam się jako uprawniona, ledwo stojąc na nogach ze zmęczenia. Wszystko przeszło wraz z rozpoczętym trzynastym tygodniem. A kiedy już faktycznie nie dało się nijak ukryć, że zostanę mamą, nagle poczułam się tak doskonale, że przestałam potrzebować ustąpienia mi miejsca i siadałam z poczucia odpowiedzialności za brzuch.
Często widzę, że nie potrafimy lub nie chcemy domagać się naszych praw. Stałam ostatnio w absurdalnie długiej kolejce w ogromnym supermarkecie, a przede mną młoda dziewczyna z widoczną ciążą i wesołym dwulatkiem u nogi. Żaden z siedmiu („wspaniałych”) panów, stojących przed nami, nawet nie mrugnął okiem. Dopiero moja interwencja coś dała. No tak, przecież ciąża to nie choroba, można sobie postać.
Możesz czuć się obolała, skołowana, zmęczona, senna. Możesz wymiotować. Możesz wstawać co rano jak skowronek i unosić się dziesięć centymetrów nad ziemią. Możesz czuć się wspaniale rano, kiepsko wieczorem. Albo na odwrót. Możesz po prostu chcieć odpocząć, bo ciąża to stan szczególny i wyjątkowy. I nie musisz się nikomu z tego tłumaczyć.
Zdj. unsplash.com